NRC 07 02 2013  / Sandra Smets 

ART ROTTERDAM ALS KUNSTPAKHUIS   

Art Rotterdam viert zijn veertiende editie, de festivalweek is dit jaar nog groter dan voorheen. De kunst is vooral te bekijken

in leegstaande panden.

Rotterdam.  Wie over de Rijnhavenbrug loopt, die de kunstbeurzenvan Art Rotterdam verbindt die nu in Rotterdam zijn losgebarsten, valt vooral het geld op. Het ligt er gewoon op straat, letterlijk. Kunstenaar Daan den Houter strooide veertigduizend eurocenten over de brug, als metafoor voor de beurzen, de kunsthandel, en de betrekkelijkheid van waarde. Maar wie is nog geïnteresseerd in zulke kleine muntjes? De passanten niet. Niemand pakt ze op. Het publiek is onderweg naar grotere dingen: de festivalweek die dit jaar op nog meer locaties in Rotterdam is dan voorheen. Hoofdlocatie is de kunstbeurs Art Rotterdam die zijn veertiende editie viert in hallen op de Wilhelminapier.

Weer zijn meer internationale galeries neergestreken, vertelt directeur Fons Hof, en om internationaal hoge ogen te gooien is een aparte videobeurs geopend in de hal LP2. Die blijkt prachtig gevuld met filmprojecties zoals warme theaterbeelden van Hans Op de Beeck en een verstilde zwart-witfilm van de Japanse Meiro Koizumiwaar de oorlog op de achtergrond aanwezig is.

Al is de mooiste film toch op Art Rotterdamzelf te zien, bij de Zürichse galerie Rotwand: een 16mm-film van de overleden Zwitser Klaus Lutz die stadsbeelden en tekeningen van sterrenhemels met vervormende lenzen filmde tot een Melièsachtig sprookje.

De beurs biedt veel ingetogen en conceptuele kunst – twee veters die een rechthoek vormen, een ballon aan een meetlint, een glitterbol installatie van ‘artist in focus’ Pieterjan Ginckelsmet spiegelende brommerhelmen, die hij ook vrijwilligers opzet „zodat mijn werk zich verspreidt door de tijd en de ruimte”.

Maar voor echte glans en glitter moet de festivalbezoeker r i ch t i n g Art at the Warehouse in de normaliter leegstaande Fenixloodsen op Katendrecht: Kapoor-achtige glimobjecten,

Koons-achtige glanzende poedels, bondagefoto’s, games, skatecultuur. Art at the Warehouse heeft de meest buitenissige kunst – ook goede kunst – en kitsch, omlijst door veel horeca en muziek. Het festival lijkt aan een soort stoelendans bezig: de videobeurs heeft de designbeurs richting het Architectuurinstituut verdreven.

De Raw Art Fair week uit naar het leegstaande pakhuis het Santosmonument, ook op Katendrecht waarvoor de eigenaar, de gemeente, huurders of kopers zoekt. Misschien dat kunst helpt?

Het is er koud en stoffig en de brandweer kijkt streng toe, maar toch realiseerden verschillende galeries hun presentaties, met zowel abstracties als hedendaags rococo porselein. Twee verdiepingen Chinese kunst bieden er zicht op de bouwplaats van het naastgelegen European ChinaCenter, waarvan de bouw stil ligt.

Ook de Re:Rotterdam zit in een leegstaand pand, nu aan de Blaak. Sommige exposanten biechtten op dat ze wat depressief werden toen ze de kantoortjes met systeemplafonds zagen. Wat doe je in zo’n ruimte? Nou, abstracte kunst bijvoorbeeld.

Maarten Janssen zag wel de charme van die esthetiek van de functionaliteit, en reageerde op de rechtlijnigheid met een geometrisch bouwsel.

Joncquil hing zijn eigen tekeningen aan het daarvoor bestemde ophangsysteem en zette er kantoormeubels neer waarvoor hij schrijvers uitnodigde – het is nu eenmaal een kantoor, dan moet er maar gewerkt worden ook. Maar ondanks alle kunst vallen bij de balie beneden vooral de vastgoedfolders op.Wie ze openslaat, ziet dat de inhoudsopgave begint met de kreet van Lucebert die buiten aan de gevel hangt :    Alles van waarde is w e e r l o o s.

Art Rotterdam Week,

t/m 10 feb  2013 in Rotterdam.

www.artrotterdamweek.com 

+ Sandra Smets is kunsthistoricus en schrijft over beeldende kunst, onder meer over kunst in de openbare ruimte. Ze werkte ruim tien jaar bij het Centrum Beeldende Kunst Rotterdam en is sinds 2006 medewerker beeldende kunst bij het NRC Handelsblad. Daarnaast schrijft ze voor verschillende bladen en publicaties.